Anne Smidts (1893 - 1969)

Anne Smidts werd in Minnertsga geboren en verhuisde later naar Franeker. In deze academiestad werkte hij eerst in de suikerfabriek en werd daarna caféhouder. In 1909 kwam voor hem het eerste aansprekende succes, namelijk de overwinning op de Freulepartij voor kaatsvereniging ‘Jan Bogtstra’ uit Franeker, waarbij hij het traditionele gouden horloge in ontvangst mocht nemen. Vervolgens werd het een paar jaar stil rond Smidts, omdat de overgang van de jongenscategorie naar het ‘grote spel’ toen (te) groot was.

Na 1912 zou deze sympathieke speler, die sportiviteit hoog in het vaandel had staan, weer van zich doen laten spreken. Hij was een allround kaatser, een meer technische dan spectaculaire speler, die altijd constant speelde en zowel aan de opslag als in het perk een meester was. Bovendien bleef hij rustig, viel er nooit een onvertogen woord en stimuleerde hij de jongere spelers steeds voorbeeldig. De teamgeest nam een voorname plaats bij hem in. In 1913 en 1914 won hij het Nederlands kampioenschap voor senioren en in 1913 ook de zestigste PC.

Voor de koning op deze jubileumpartij was er een gouden horloge en Anne Smidts mocht dit klokje mee naar huis nemen. Op de tweede dag van het jubileum won hij op de internationale wedstrijd opnieuw de eerste prijs en werd wederom tot koning uitgeroepen. In 1919 won hij de PC voor de tweede keer en opnieuw kreeg hij de koningsprijs omgehangen. Hij zou het vaandel van  kaatsvereniging ‘Jan Bogtstra’ met vele medailles opfleuren. Aanvankelijk werd verondersteld dat Smidts de PC 17 keer gekaatst zou hebben. Dit is echter onjuist. In het jaar 1924 staat hij met de Dokkumers Gerben Koster en Klaas Kooistra als nr. 4 op de lijst. De Leeuwarder Courant schrijft daarover het volgende: “ reeds eenigen tijd is gewacht op de komst der Dokkumers, no. 4. Als de scheidsrechter dit partuur deswege afvoert,  ontstaat actie onder de overige spelers, die weigeren daarmee genoegen te nemen. Eerst na schikking met de Dokkumers wordt het spel voortgezet. No. 4 wordt echter niet meer toegelaten”. Na zijn actieve kaatsloopbaan in 1928 bezocht hij nog geregeld de kaatswedstrijden, want hij was een kaatser in hart en nieren.

Wanneer er kaatsen in Franeker was, dan brachten vele oud-­kaatsers hem steevast een bezoek in zijn café ‘De Belt’ en vierde de nostalgie hoogtij.