Ids Roukema (1889 - 1949)

Ids Roukema (Ids van Harlingen) werd in 1889 geboren. Om spraakverwarring te voorkomen werd hij Ids van Harlingen genoemd, omdat er in zijn glansperiode meer Ids en het kaatsveld betraden. Zo waren er nog Ids (Jousma) uit Dokkum en Ids (Roukema) uit Wommels. Soms vormden deze drie Idsen één partuur.

Doordat het kaatsen in de Friese havenstand twintig jaar na zijn geboorte een grote vlucht nam, zou Ids van Harlingen pas in 1909 zijn eerste prijs in de hoofdklasse winnen. Zijn ster verscheen in 1912 definitief aan het firmament. Roukema was een atletische kaatser, zeer bedreven en vlug als water en zijn opslaan en uitslaan was geweldig. Vooral als voorinse was hij groots. Roukema was bepaald niet op zijn mondje gevallen en soms roerde hij zich flink in het veld. Meestal had hij met zijn kwinkslagen het publiek op zijn hand, maar zijn gevloek werd niet altijd gewaardeerd. Dat hij heel wat in zijn mars had bleek onder andere uit zijn prestaties op de Nederlandse kampioenschappen (twee keer winnaar), maar vooral op de PC (vijf keer winnaar). In 1923 kreeg hij daar de koningsprijs omgehangen.

Ook op internationale wedstrijden was hij een zeer gewaardeerde kracht. Hij was het niet altijd eens met het gezag op het kaatsveld en schroomde niet om dit naar voren te brengen. Zo kwamen eens twee Dokkumers, door bandenpech, te laat op de PC en het gehele partuur werd toen van de lijst geschrapt. Roukema protesteerde heftig tegen dit besluit en het leek zelfs even op een staking uit te draaien. Hij wist het tij niet te keren, maar kreeg het toch voor elkaar dat deze kaatsers met hetzelfde bedrag naar huis gingen als de tweede prijs winnaars. Er kwam vroegtijdig een einde aan de topprestaties van Ids Roukema door een ongeluk in de exportslagerij. Hij sneed zich zelf in de knie en zou hier altijd last van blijven ondervinden. Later stond hij met een viskar op de visveiling.

De kaatssport kon hem toen al niet meer bekoren. Het hoofdbestuur stelde weinig meer voor, de reglementering liet te wensen over, de prijzen deugden niet meer, de kaatsers hadden wel veel lef maar het slaan was niet om aan te zien, enzovoort. In 1949 overleed Roukema op negenenvijftig jarige leeftijd. Voor zijn begrafenis bestond veel belangstelling en ook menig oud­-kaatser was aanwezig. In zijn grafsteen is een telegraaf uitgebeiteld.