Pieter van Tuinen (1976)

Al op zevenjarige leeftijd leerde Pieter van Tuinen, geboren in 1976 in Hallum, de beginselen van de kaatssport. Zijn vader was zijn trainer, de stuwende kracht achter hem en de inspirerende leider voor hem. In 1989 won hij voor de kaatsvereniging ‘Hallum’ het Nederlandse Kampioenschap voor schooljongens en een jaar later strandde hij in de finale. In 1992 won hij voor dezelfde kaatsvereniging het Nederlandse kampioenschap voor jongens en in 1993 was het drietal uit Hallum de grote favoriet voor de eindzege op de Freulepartij in Wommels.

Extreme weersomstandigheden en het kaatsen met wapperende kunststofballen waren er mede de oorzaak van dat de favorieten voortijdig werden uitgeschakeld en daardoor zou Van Tuinen, naar later zou blijken, het fel begeerde klavertjevier mislopen. Wel was er in 1995 succes op het Nederlandse kampioenschap voor junioren (de Jong ­Nederland). In een zinderende finale, met alle hout aan de telegraaf, won hij met zijn teamgenoten van de kaatsers uit Sint Annaparochie. Van Tuinen was opslager, maar als de nood aan de man kwam verdedigde hij met succes de plaats in het perk en vooral op afdelingspartijen was dat nogal eens het geval.

In het begin was zijn opslag zeer wisselvallig, maar door veel trainingsarbeid kwam daar spoedig verandering in. Hij had het patent op lage en tusseninse ballen. In de aanloop tot zijn debuut in de hoofdklasse in 1995 kaatste hij in de eerste klasse met geroutineerde ex­hoofdklassers, waardoor hij rustiger werd en veel ervaring en zelfvertrouwen op deed. Op het Nederlandse kampioenschap was hij bijzonder succesvol. Zo won hij in 1996 voor de kaatsvereniging ‘Hallum’ de eerste prijs.

In 1997 won de in Groningen voor accountant studerende Van Tuinen voor de kaatsvereniging WEZON ‘De Sterke Earm’ uit die stad de tweede en in 1998 de eerste prijs. In 1999 kwam hij uit voor de kaatsvereniging ‘LKC Sonnenborgh’ uit Leeuwarden en ook nu was de eerste prijs voor hem weggelegd. Op de PC, waarop hij in 1995 debuteerde, was er in 1997 onverwachts groot succes. Het als outsider bestempelde partuur Pieter van Tuinen, Rinse Bleeker en Chris Wassenaar kwam als winnaar uit de strijd te voorschijn. Dat partuur, met de toen moeilijk in toom te houden Van Tuinen en Wassenaar, waarbij vooral de scheidsrechter en keurmeesters het dikwijls moesten ontgelden, was niet favoriet voor de eindzege.

Gelukkig wist de rustige Bleeker zijn jeugdige maten uitstekend te leiden en stapte het drietal als winnaar van het veld. Wassenaar leek, volgens deskundigen, de meeste kans op de koningsprijs te maken, maar de koningscommissie wees Van Tuinen, die geconcentreerd en ijzersterk opsloeg, als koning aan. Een feestelijke huldiging volgde in Hallum en later op de avond in de feesttent in Franeker. In 1998 was er de tweede prijs, in 1999 de derde prijs en in 2000 opnieuw de tweede prijs op de PC en telkens was Chris Wassenaar zijn teamgenoot. Het jaar 1998 was trouwens een uitstekend jaar voor Van Tuinen, want met zestig punten werd hij winnaar van het puntenklassement. In 2001 won hij voor de tweede keer de PC, nu met André Kuipers en koning Chris Wassenaar. In 2003 sloot hij onverwacht zijn negenjarig verblijf in de hoofdklasse af. Studie was hier hoofdzakelijk de reden van. Hij deed dat in stijl, want op de Oldehovepartij in Leeuwarden kwam hij als winnaar uit de strijd te voorschijn. Na afloop werd hij uitvoerig gehuldigd en gecomplimenteerd voor zijn bijdrage aan de kaatssport.

Daarna vertrok hij spoorslags voor een vakantiereis naar Canada. Pieter van Tuinen, die in 2002 naar Bitgummole was verhuisd en na zijn hoofdklassekaatsloopbaan nog een paar keer een prijs voor het afdelingspartuur van Bitgum in de wacht wist te slepen, verzamelde 80 eerste, 42 tweede en 45 derde prijzen en daarmee 369 punten. De koningsprijs mocht hij eenentwintig keer in ontvangst nemen.